Zdaniem Jezusa, jeśli zrozumiemy tą przypowieść, pojmiemy WSZYTSKIE Jego inne przypowieści (nauczania) w Nowym Testamencie! (Mk. 4:13).

Tydzień 23

  Ptaki, kamienie i chwasty

“ ...Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię". (Mk. 4:26).

    W ramach praktyki w Technikum Rolniczym do którego kiedyś uczęszczałem, byliśmy wysyłani do pracy w polu. Naszym zadaniem było wybieranie z pola kamieni i odchwaszczanie grządek za pomocą haczek. Przez jakiś czas robiliśmy to rok rocznie. Ku naszemu zdziwieniu, co roku pojawiały się na tym samym polu nowe kamienie i chwasty. Wyglądało to tak, jakby podczas zimy, ktoś celowo nawoził nowych kamieni, a na wiosnę, celowo zachwaszczał ponownie te samo pole. W rzeczywistości, kamienie znajdowały się tam cały czas - po każdorazowym przejechaniu pługa czy brony, były one wyciągane na powierzchnię. Podobnie chwasty, miały głębokie korzenie, i co roku ponownie wschodziły. Widziałem również, jak inni rolnicy odganiali ptaki ze swoich pól i plantacji, nie pozwalając im wydziobać posianego ziarna, czy zniszczyć dopiero co wschodzących roślin. W przypowieści o siewcy, Pan Jezus mówi również o PTAKACH, KAMIENIACH I CHWASTACH (Mk. 4:1-20). Jest to jedna z najważniejszych przypowieści w Bożym Słowie. Zdaniem Jezusa, jeśli zrozumiemy tą przypowieść, pojmiemy WSZYTSKIE Jego inne przypowieści (nauczania) w Nowym Testamencie! (Mk. 4:13). Tak więc ziarnem jest Boże Słowo (Mk. 4:14), ziemią jest życie (serce) człowieka (Mk. 4:15), a siewcą sam człowiek (Mk. 4:26). Ptaki wydziobujące ziarno, to diabeł, który przychodzi natychmiast po zasianiu ziarna, aby je wykraść z serca człowieka, który je usłyszał (Mk. 4:15). Kamienie (grunt skalisty) to ucisk i prześladowanie, przychodzące do człowieka, który usłyszał i przyjął Słowo (Mk. 4:16-17). Chwasty (ciernie), to troski tego wieku, ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy, które zaduszają w człowieku Słowo, i nie pozwalają mu wydać pełnego plonu (Mk. 4:18-19). Problemem nie jest Słowo, ono jest doskonałe w swojej jakości (Mk. 4:27 i 1Pt. 1:23). Problemem nie jest gleba/człowiek (jego serce), ona sama z siebie wydaje owoc (Mk. 4:26-29). Problemem są: ptaki, kamienie i chwasty. To one decydują o plonie trzydziestokrotnym, sześćdziesięciokrotnym i stokrotnym (Mk. 4:20). Ptaki, kamienie i chwasty, powstrzymują wzrost roślin, dochodzenie do dojrzałości i pełnego plonu. Tak więc, czy są w twoim życiu jakieś ptaki, które potrzebujesz przepędzać? Kamienie, które potrzebujesz wybierać i chwasty, jakie musisz wyrywać? Może są to kamienie w postaci ucisku (choroby, depresji, długu finansowego), czy prześladowania (niezrozumienia za strony rodziny, nietolerancja). Może są to jakieś chwasty: troski tego wieku (zmartwienia, lęk przed ludźmi, strach przez przyszłością, a nawet przeszłością). Może ułuda bogactw (nie same bogactwa, ale ZŁUDNA postawa i ZŁUDNE myślenie, że pieniądze i dobra materialne zapewnią ci w życiu pokój, radość i spełnienie, które jedynie odnajdziesz w społeczności z Jezusem). A może pożądanie innych rzeczy (nie same rzeczy, ale ZŁE ich pożądanie, które jest silniejsze od ciebie. Może bardziej pożądasz żonę swojego sąsiada czy brata z kościoła, niż własną?). Może jest to pożądanie w formie przywiązania (związania) materializmem, hazardem, pornografią, alkoholem, nikotyną..., to wszystko jest "pożądaniem innych rzeczy". Te wszystkie ptaki, kamienie i chwasty (również pod wieloma innymi postaciami), ZADUSZAJĄ Słowo w człowieku, i pozbawiają go stokrotnego plonu (Mk. 4:19). To nie Bóg Ojciec decyduje o plonie Słowa w naszym życiu - nie od Niego zależy, jak owocne stanie się nasze chrześcijańskie życie. To nie Boże Słowo - samo z siebie - decyduje o wielkości plonu na "polu naszego życia". To my, którzy siejemy w siebie samych Słowo, wciąż je słuchamy, przyjmujemy i w WYTRWAŁOŚCI (Łk. 8:15) pielęgnujemy nasze "pole" - odganiamy ptaki, usuwamy kamienie i chwasty - decydujemy o wielkości plonu naszego życia! Nie jesteśmy w tym sami, Duch Święty jest naszym pomocnikiem i współpracownikiem! Z Jego pomocą (ale nie Jego pracą za nas), możemy efektywnie pozbywać się tych wszystkich rzeczy, które chciałyby zaduszać Słowo w nas. W tym tygodniu, szczególnie przyglądaj się "swojemu polu", badaj własne myśli, zamiary i motywacje we wszystkim, co czynisz. Masz doskonałe ziarno i doskonałą (nową) glebę - twoje nowe serce/ducha. Więc siej w nie Słowo w obfitości! 

Wyznanie:
  Choć nie pozbędę się ptaków latającym po niebie, nie pozwolę żadnemu z nich wybudować gniazda na mojej głowie. Regularnie odkamieniam i odchwaszczam moje życie. Słowo, które słucham i przyjmuję, uzdalnia mnie do tego. Jestem wytrwały w obsiewaniu mojego pola, Pan jest moim pomocnikiem. Z Jego pomocą wydaję stokrotny plon, moje życie staje się obfite i bardziej owocne. Jestem dobrą glebą i mam doskonałe ziarno, nie pozostaję taki sam!