On stał się chorym i cierpiącym na krzyżu - On nie moce nasze poniósł i cierpienia nasze wziął na siebie - a Jego sińce już uleczyły ciebie (1 Pt. 2:24).

Tydzień 21

Zaopatrzenie, obietnica czy fakt?

„Albowiem znacie łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym, stał się dla was ubogim, abyście ubóstwem jego ubogaceni zostali" (2 Kor.8:9).

    Czy wiesz, że Bóg w takiej samej mierze w jakiej cię już zbawił i uzdrowił, również już zaopatrzył wszystkie twoje potrzeby materialne? Pan Jezus stał się grzechem, abyś w to miejsce stał się sprawiedliwy w Nim (2 Kor. 5:21). On stał się chorym i cierpiącym na krzyżu - On nie moce nasze poniósł i cierpienia nasze wziął na siebie - a Jego sińce już uleczyły ciebie (1 Pt. 2:24). Nie mniej na krzyżu stał się ubogi materialnie, abyś w to miejsce stał się bogaty materialnie, czyli w pełni zaopatrzony (2 Kor. 8:9). Oczywiście, ktoś może protestować i mówić, że w tym fragmencie Słowa, jest mowa tylko o tak zwanym duchowym bogactwie. Cóż, wystarczy spojrzeć na kontekst tego fragmentu  - rozdział ósmy i dziewiąty drugiego listu Pawła do Koryntian - by przekonać się, że tematem tych rozdziałów jest zaopatrzenie materialne kościoła, a nie dobra duchowe. Jezus głosił Ewangelię – Dobrą Nowinę – ubogim. Co jest dobrą nowiną dla ubogiego? Że może być jeszcze bardziej ubogi? Absurd. Oczywiście, że nie musi być już ubogi (Łk. 4:18). Wbrew potocznym opiniom, Jezus za życia na ziemi nie był biedakiem, choć tak przedstawia go religia i tradycja. Już gdy się urodził, dostał w darze złoto, kadzidło i mir, w ilości godnej króla. Urodził się w stajni tylko dlatego, że nie było dla nich miejsca w gospodzie, na wynajęcie której Józef miał pieniądze. Gdy jednak królowie (mędrcy) znaleźli Jezusa i złożyli Mu dary, nie był już w stajni, ale w DOMU (pozwolę tobie samemu odnaleźć te fakty w Biblii, tak, tam się znajdują). Posiadał również swój dom, swojego skarbnika (po co komu skarbnik, gdy nie ma co liczyć?), oraz bogatych i wpływowych przyjaciół, którzy hojnie łożyli na służbę Jezusa i Jego uczniów. Będąc prowadzony na krzyż, miał na sobie kosztowne - własne - ubranie, na tyle cenne, że rzymscy żołnierze rzucali o nie losy, nie chcąc je dzielić. Po śmierci został złożony w nowym - drogim - grobie jednego z Jego bogatych uczniów (choć nie wszyscy oni byli zamożni, nie byli jednak biedakami). Tak, te wszystkie fakty z życia Jezusa można znaleźć w Bożym Słowie, jeśli tylko się je chce odnaleźć. Tak więc Pan Jezus nie stał się ubogi za życia na ziemi. Stał się ubogi w tym samym momencie, gdy stał sie grzeszny naszą grzesznością i chory, naszymi chorobami - na krzyżu. Tam stał się przekleństwem - przyjął karę za nas wszystkich - abyśmy mogli STAĆ SIĘ błogosławieństwem - usprawiedliwieni, uzdrowieni i zaopatrzeni materialnie. Koniec w końcu, mamy za Ojca Króla, który potrafi zadbać o swoje dzieci. Przecież jeśli ktoś nie ma starania o swoich, ten zaparł się wiary i jest gorszy od pogan - mówi Boże Słowo (1 Tym. 5:8). Jego nigdy nie możemy o to oskarżyć. Twoje zaopatrzenie materialne jest dziełem tej samej łaski zbawiennej i uzdrowieńczej. Tak więc jesteś zaopatrzony z łaski przez wiarę, a nie z uczynków. Nawet gdy czcisz Boga dziesięcinami i siejesz ofiary, nie robisz tego, aby być błogosławiony. Byłaby to już zaplata, a nie łaska - dar (Rz. 4:4-5). Łaska zbawienna, nie może różnić się od łaski zaopatrzenia, inaczej przestałaby być łaską. Więc dziś, gdy dajesz, czynisz to z pozycji łaski - wdzięczności i uwielbienia, za wszystko, co ON JUŻ dał ci w Jezusie. Choć On jest wierny Słowu - dajcie, a będzie wam dane... - wciąż nie otrzymujesz zapłaty za dawanie, ale korzystasz z łaski zaopatrzenia materialnego - bogactwa jakie masz w Jezusie. Tak możesz dawać dziesięciny i siać ofiary w radości, wierze i wdzięczności, a nie w strachu, że ci zabraknie, czy w smutku, że widzisz je po raz ostatni. Dajesz, bo wierzysz, że jesteś w Nim bogaty. Siejesz, bo miłujesz Jego kościół i pragniesz, aby Ewangelia była zwiastowana w coraz to większej mierze. Otrzymujesz materialne błogosławieństwa, ponieważ dajesz w wierze w obfitą łaskę zaopatrzenia, jaką otrzymałeś JUŻ w Jezusie! (zobacz 2 Kor. 9:6-8) .

Wyznanie:
  Nie jestem biednym, który próbuje być bogatym. Jestem w pełni zaopatrzony, bo otrzymałem łaskę zaopatrzenia wszystkich moich potrzeb. Daję dziesięciny i sieję ofiary, bo wierzę, miłuję i Jemu dziękuję, za wykupienie mnie z przekleństwa ubóstwa. On stał się za mnie ubogi, abym ja stał się w Nim w pełni zaopatrzony. Nie troszczę się o nic, nie myślę tylko o sobie, ale również o innych. Jestem błogosławieństwem dla innych, i sam zbieram obfite zaopatrzenie zgodnie z tym, co On powiedział.